Bloodgroup er bjartasta vonin

Það eru frábærara fréttir að Bloodgroup hafi skrifað undir samning við bresku útgáfuna AWAL (Artists Without A Label), sem m.a. gefur út sveitirnar Arctic Monkeys, The Klaxons og Editors. iTunes notendur geta verið kátir og flott hjá Bloodgroup að semja ekki við einhverja risa. Hér er myspace síðan þeirra. Bloodgroup sló í gegn á tónleikum sem ég sá á Græna hattinum síðasta vor, frábær hljómsveit og gott að platan er að koma út. Bloodgroup er bjartasta vonin.  Í frétt Mbl segir:

"Samningurinn felur í sér dreifingu í öllum iTunes verslunum og kemur fyrsta plata sveitarinnarm „Sticky Situation" út erlendis þann 1. nóvember næstkomandi, sama dag og geislaplatan kemur út í verslunum hérlendis. AWAL gefur eingöngu út á stafrænu sniði og halda höfundar eftir öllum réttindum sínum og 85% af þeim tekjum sem fást með stafrænu útgáfunni. Útgáfan er tíu ára gömul og hefur á sínum snærum um 1.500 listamenn.

Denzyl Feigelson, einn stofnenda útgáfunnar segir að hann hafi hrifist af lagasmíðum sveitarinnar og orku. „Þau eru að gera allt rétt, ég sá þau spila á miðvikudagskvöldið, meira að segja fólk úr bransanum klappaði og öskraði, og þá er mikið sagt."

Feigelson segir að AWAL byggi að miklu leyti á því að hljómsveitir kynni sig sjálfar en að fyrirtækið hjálpi þeim við að mynda ramma utan um kynningarmálin, farið verði yfir málin með Bloodgroup og þeim svo hjálpað með næstu skref.

Hallur Jónsson, einn meðlima Bloodgroup, segir að sér lítist vel á samninginn, en að hlutirnir hafi gerst hratt. Hljómsveitin hafi hitt Feigelson á miðvikudaginn og svo aftur í gærkvöldi, samningurinn hafi svo verið undirritaður í morgun."

Hljómsveitin Bloodgroup semur um stafræna dreifingu

Athugasemdir

[Hrafnhildur Ýr Vilbertsdóttir, 19.10.2007 kl. 16:35]

Þetta eru góð tíðindi en það sem mér finnst ekki síst áhugavert er starfssemi útgáfufyrirtækisins. Get reyndar aldrei verið kjurr þegar ég heyri lög með þessari hljómsveit. Ég og húsbandið  mitt leitum uppi staði sem spila ámóta teknó, og við dönsum iðulega þangað til allt þrek er búið. Á síðustu árum hefur yngri kynslóðin reyndar gjóað til okkar augum, gáttuð á okkur gamlingjunum innan um allt unga fólkið. En ég auðvitað læt ég  það ekkert á mig fá. Mun skaka mig og hrista svo lengi sem líkamleg færni leyfir.

[Jens Guð, 21.10.2007 kl. 00:59]

Þetta er góð frétt.  Að vísu játa ég á mig takmarkaðan áhuga á tecknói.  Þá á ég við víðtækustu merkingu á fyrirbærinu.  Ég elska hljómsveitir eins og Atari Teenage Riot og annarra álíka. Til að mynda færeysku hljómsveitina Side Effect.

  Hrafnhildur,  gott hjá þér að láta aldurinn ekki trufla þig varðandi músík/dans.  Sjálfur er ég á sextugsaldri og upplifi mig stundum sem risaeðlu frá fornöld þegar ég sæki harðkjarnarokkhljómleika.  Ég áttaði mig ekki á því fyrr en ég kynntist Sigga Pönk á hljómleikum færeysku pönksveitarinnar 200 á Grand Rokk.  Siggi sagði:  "Ég var oft búinn að velta fyrir mér hver hann væri þessi gamli gráhærði kall sem ég sá á öllum hljómleikum með Forgarði helvítis."

  Eftir þetta tók ég skyndilega eftir því að ég er alltaf langelstur af þeim sem mæta á harðkjarnahljómleika.

  Í fyrra fór ég með syni mínum á hljómleika Mínusar og sænsku þungarokkaranna í Entomd á Nasa.  Þar lentum við á spjalli við nokkra stráka sem lýstu yfir undrun á því að við feðgar værum að hlusta á sömu hljómsveit.  Fram að því spjalli þótti mér það ofur eðlilegt.  Við sonur minn höfðum báðir fylgst af ánægju með Entomd í mörg ár.  En þarna áttaði ég mig á því að  ég var eini gamli maðurinn á hljómleikunum.  Allir aðrir voru á aldur við son minn.