Veisla í Berlín

Ég veit ekki betur en að 17. júní hátíðarhöldin hafi farið vel fram einnig hér í Berlín. Það voru allavega flestir í sólskinsskapi í veislu í sendiherrabústaðnum og Ólafur Davíðsson ásamt konu sinni Helgu og tveim sonum tóku á móti gestum. Það var fjöldi fólks, íslendinga og þjóðverja og fleiri sem gæddu sér á pylsum og kóki. Svanir, endur og fólk synti framhjá og stemningin var fín. Húsið er flott og á frábærum stað svo það er ekkert skrítið að það hafi kostað eitthvað. En mér sýnist þeim peningum hafi verið vel varið og húsið kemur að góðum notum. Hugi tók mynd af sendiherrabústaðnum og veislugestum og svo er hægt að skoða fleiri myndir sem hann tók í Feneyjum og á tvíæringnum hér. 

Egill Helga missti semsagt af góðri 17. júní veislu hér í Berlín og flaug í staðinn til Grikklands ennþá með einhverjar ranghugmyndir um DIE LINKE og Vinstri græn. En það verður bara að hafa það.

Hátíðarhöld fóru vel fram

17. júní, DIE LINKE og Sendiherrabústaðurinn í Berlín

17. júni heilsar með sól og blíðu hér í Berlín. Þetta er einnig hátíðisdagur hér því þess er minnst að þennan dag fyrir rímlega 50 árum gerðu verkamenn í austurhluta Þýskalands uppreisn sem var barin niður. Í gær var svo sögulegur dagur þegar stjórnmálaflokkurinn DIE LINKE var formlega stofnaður og Oskar Lafontaine kosinn formaður með meira ein 80% atkvæða og einnig Lothar Bisky. Framtíðarformaðurinn hlýtur svo að vera Katja Kipping, ung og hress baráttukona sem setið hefur á þinginu frá 2005 og lagt áherslu á umhverfismál, alþjóðavæðingu og femínisma. Hún fékk glæsilega kosningu sem varaformaður og hefur verið gagnrýnin á gömlu karlana í forystunni. Í gærkvöldi lauk glæsilegum fundi sem blés baráttukrafti í brjóst og bjartsýni á komandi tíma með nýjum fe´lögum sem gengu til liðs við DIE LINKE einnig frá Sósíaldemókrötum og Græningjum.

Við ætlum að skreppa í Grunewalds og heilsa uppá sendiherrahjónin sem bjóða til grillveislu og það verður spennandi að sjá þennan rándýra sendiherrabústað sem olli miklu fjaðrafoki á Íslandi fyrir nokkrum árum. Það verður einnig gaman að hitta þær systur Bjarnheiði og Líneyju Höllu sem eru hér við nám og störf. Þetta verður vonandi góður dagur í góðum hópi og mikill hátíðisdagur.

Dagskrá hátíðarhalda þjóðhátíðardaginn 17. júní á höfuðborgarsvæðinu

Endurbyggjum Hótel Akureyri

Íbúaþingið "Akureyri í öndvegi" er eitthvað það best heppnaða og jákvæðasta sem gert hefur verið í skipulagsmálum á Akureyri á síðustu árum. Það ber fyrst og fremst að þakka dugnaði og atorku Ragnars Sverrissonar kaupmanns í miðbænum sem hefur óbilandi áhuga á því að auka líf og endurreisa virðingu Miðbæjarins á Akureyri. Það gladdi mig mikið að í þeim gögnum sem stuðst var við i tillögugerð fyrir hönnun Miðbæjarins var húsið við Hafnarstræti 98 (oftast kallað Hótel Akureyri) með í nýrri miðbæjarmynd. Það var afar rökrétt enda síðasta húsið í röð fallegra húsa í heildstæðri götumynd Hafnarstrætisins eða "Göngugötunnar" eins og hún er gjarnan kölluð. Götumynd sem enn er til staðar og sem betur fer hafa nokkur þeirra húsa sem standa austan megin í Hafnarstræti verið gerð glæsilega upp af Hólmsteini Snædal listasmiði og félögum á síðustu árum og hlotið nýtt og verðugt hlutverk.

Hamborg, París og "Kaupmannahöfn"

Endurbyggingin var gerð fyrir tilstuðlan hjónanna Ingu og Sigmundar. Það er ekki langt síðan húsið Hamborg var endurbyggt og þar er nú rekin ljómandi matvöruverslun og norðan við Hamborg er húsið París sem var endurbyggt fyrir allnokkru og þar er nú rekið blómlegt kaffihús, tónleikastaður og falleg blómabúð. Síðasta húsið í röðinni er Hótel Akureyri (sem Hólmsteinn Snædal hefur gert tillögu um að nefnt verði "Kaupmannahöfn"). Húsið má muna sinn fífil fegurri rétt eins og París og Hamborg áður en húsin voru gerð upp. Hótel Akureyri á sér merka sögu en hefur verið látið drabbast niður í áratugi. Þar er nú rekin falleg lítil kaffibúð, bakarí miðbæjarins, skrifstofa Vinstri grænna og fyrir skömmu var einnig barnafataverslun í húsinu. Efri hæðir og kjallari hafa lengi verið ónotuð og yfirgefin. Hótel Akureyri (Kaupmannahöfn) er perla sem þarf að pússa ærlega og þá mun hún skína sem aldrei fyrr. Auðvelt væri að koma fyrir íbúðum á efri hæðunum og hafa skrifstofu, bakarí og kaffihús eða verslanir á jarðhæð. Jafnvel væri hægt að byggja við húsið að aftan og nýtt stigahús til að auka notagildi hússins. Úrtölumenn hafa haldið því fram að húsið sé ónýtt og að of dýrt sé að endurbyggja það, þetta sé auk þess ekki fallegt hús. Þessum fullyrðingum vísa ég til föðurhúsanna enda hafa þeir sem best þekkja sagt að vel sé hægt að endurbyggja húsið á skynsamlegan hátt og fegurð hússins og notagildi mun koma í ljós þegar endurgerðinni er lokið.

Stoppum niðurrifið

Það er því í hæsta máta einkennilegt að nú eigi að rífa húsið og byggja steinsteypuglerhýsi á sama stað. Það er ömurleg skammsýni. Þegar þetta er skrifað er einmitt verið að endurbyggja síðustu perluna í Listagilinu, "Bögglageymsluna" og þar verður opnaður glæsilegur veitingastaður í sumar. KEA á heiður skilinn fyrir að ráðast í þessar endurbætur og óskandi væri að Akureyrarbær sem á stærstan hluta í Hafnarstræti 98 sýndi sömu framsýni og gæfi athafnamönnum kost á því að endurbyggja húsið í stað þessa að rífa það niður. Og vonandi verður það gert því nægilega mörg slysin höfum við þurft að horfa uppá þegar gömul hús eru rifin niður og steypuklumpum komið fyrir í staðinn.

Greinin birtist í Vikudegi 7.júní 2007 

Raunveruleikaþáttur og Sigurður Kári Kristjánsson

Það létti víst mörgum hollendingum í gær þegar í ljós kom að "raunveruleikaþátturinn" um nýrnargjafa var ekki allur þar sem hann var séður. "Raunveruleikaþáttur um dauðvona konu sem átti að ákveða hver fengi úr henni annað nýrað reyndist þegar til kom vera gabb. Þegar þátturinn fór í loftið í kvöld greindi kynnirinn frá því að umrædd kona væri í rauninni leikkona, og væri alls ekki að deyja af völdum heilaæxlis, eins og látið hafði verið í veðri vaka.
Allt hafi þetta verið til þess gert að þrýsta á hollensk stjórnvöld að gera umbætur á líffæragjafakerfinu í landinu og vekja athygli almennings á brýnni þörf fyrir líffæragjafir.
Sjúklingarnir þrír sem áttu að „keppa“ um nýrað úr gjafanum eru í raun sjúklingar sem þurfa á líffæraígræðslum að halda, en þeir tóku þátt í gabbinu.
Sjónvarpsstöðin hefur verið gagnrýnd harðlega undanfarna daga fyrir að þátturinn væri smekklaus og siðlaus."

Það hefur tekist vel að vekja athygli á líffæragjöfum og nauðsynlegum endurbótum sem þarf að gera á kerfinu. 

Sigurður Kári Kristjánsson ræðst á hinn nýja og glæsilega þingmann Atla Gíslason. SKK gerir þetta í vandræðalegum pistli á bloggsíðunni sinni. SKK segir meðal annars: "Fram til þessa hafa alþingismenn séð sóma sinn í því að virða þessar hefðir (innsk. mæta í messu), hvaða álit sem þeir hafa haft á þeirri persónu sem gegnir embætti forseti, hvort sem þeir eru hlynntir eða andsnúnir ríkisstjórninni eða standa innan eða utan þjóðkirkjunnar.  Atli Gíslason ákvað hins vegar að gera það ekki." Í fyrsta lagi er þetta ekki rétt hjá Sigurði Kára. Það eru sem betur fer mörg dæmi um þingmenn sem sáu ekki ástæðu til að mæta í messu við setningu þings. Atli Gíslason á heiður skilinn fyrir að sýna samstöðu með samkynhneigðum og styðja þá í baráttunni um að prestar megi gefa þá saman í hjónaband.

Það myndi heyrast hljóð úr frjálshyggjuhorni ef þingmenn í Tyrklandi mættu allir í moskuna áður en þing væri sett þar í landi! 

Tímarnir breytast sem betur fer og sumar "hefðir" eiga ekki lengur við. Það á ekki að halda í hefðir hefðanna vegna. Jafnvel Sigurður Kári hlýtur að fatta það. 

SKK heldur því svo fram að Atli Gíslason hafi ekki mætt í messuna "til að vekja athygli á sjálfum sér" Þetta er brandari eins og reyndar málflutningur og pistill Sigurðar Kára í heild sinni.

Niðurlaginu í löngum pistli eyðir Sigurður Kári í skítkast í mig vegna þess að ég vildi ekki vera með bindi í þingsal. Það er merkilegt að sjálfskipaðir varðhundar frelsisins skuli vilja segja öðru fólki hvað það á að gera og hvernig það eigi að vera allt í nafni "hefðanna". Sigurður Kári er búinn að stimpla sig endanlega út. 

„Raunveruleikaþáttur“ um nýrnagjafa reyndist gabb

Múrinn fallinn

"Mér sýnist þeir vera 2698, dagarnir sem Múrinn var uppi. Og þegar best lét voru 13 greinar á Múrnum á viku, allar vikur á ári. Það gera um 670 greinar á ári. Seinna fækkaði þeim en heildarfjöldi greina gæti samt verið í námunda við 4000. Þetta er allgóður skammtur af róttæku lesefni. Við þetta tækifæri er því full ástæða til að vekja athygli lesenda á dálkinum Eldra efni. Á þessari stundu er hægt að skoða allt heila klabbið." Svo skrifar Stefán Pálsson á veftímaritið róttæka og frábæra, Múrinn, í gær. Lokaorðin eru einnig Stefáns:

"Það er engin uppgjöf í Málfundafélagi úngra róttæklínga. Félagar munu áfram tjá sig um heimsmálin og íslensk stjórnmál. Einn félaginn er kominn á alþingi. Aðrir hafa fastan dálk í útbreiddum blöðum. Enn aðrir tjá sig á netinu. Sá er þetta ritar er nú hættur reglulegum skrifum um stjórnmál en engan veginn laus við þá áráttu að vilja breyta heiminum til hins betra. Þeirri áráttu deila allir höfundar Múrsins og traustasti lesendahópur hans.

Því er rétt að sleppa kveðjum, við munum öll hittast í baráttunni. Múrinn heyrir sögunni til en þó aðeins sem kafli í lengri sögu sem ekki er lokið: sögunni um þau áhrif sem venjulegt fólk vill hafa, á að hafa og getur haft."

Múrinn lagður niður

Snjóflóð og menningarflóð

Það má teljast mesta mildi að enginn sjömenninganna skyldi hafa slasast eða eitthvað þaðan af verra hent þau í snjóflóðinu. Ég var nýbúinn að ná í Huga og félaga hans aftur úr Fjallinu þegar þetta gerðist. Það hljómar dálítið spennandi af fá far niður af toppnum á snjóbreiðu en sennilega skemmtilegra eftir á heldur en að lenda í því.

Í Morgunblaðinu á föstudaginn skrifaði Anna Jóa svo um annarskonar flóð nefnilega myndlistarflóðið á Akureyri undir fyrirsögninni "Kraumandi listalíf". Þetta er áhugaverð grein og ég stal henni af síðunni hans Jónasar Viðars félaga míns og birti hér með nokkrum tenglum. 

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 25. MAÍ 2007 BLS. 19

Kraumandi listalíf

Athafnasemi á myndlistarsviðinu á Akureyri takmarkast ekki viðviðburði á Listasumri, heldur ríkir þar í bæ mikill myndlistaráhugi og gróska í sýningarhaldi allan ársins hring. Listasafnið á Akureyri hefur fyrir löngu sannað gildi sitt meðmetnaðarfullu sýningarhaldi, líkt og hið einstæða Safnasafn við Svalbarðsströnd.

Gróskuna í listalífi bæjarins má ekki síst rekja til starfsemi Myndlistaskólans á Akureyri sem nýlega fagnaði 33. starfs ári sínu með árlegri útskriftarsýningu. Skólinn býður upp á nám á háskólastigi í myndlist og listhönnun og er sem slíkur valkostur við höfuðborgarsvæðið. Skólinn stendur einnig fyrir námskeiðum fyrir börn, unglinga og fullorðna og þarf ekki að fjölyrða um mikilvægi þeirrar starfsemi í samfélaginu. Myndlistaskólinn á Akureyri er viðurkenndur afmenntamálaráðuneytinu og styrktur af ríki og bæ en tryggja þyrfti fjárhagslegan rekstrargrundvöll hans til framtíðar.

Á Akureyri eru starfrækt fjölmörg sýningarrými og gallerí. Pistilhöfundur brá sér norður á dögunum og heimsótti sýningarrýmið galleriBox sem Menningarmiðstöðin Listagil við Kaupvangsstræti hefur umsjón með og rekið er af hópi myndlistarmanna sem hafa þar vinnustofur. Á sýningu Þórunnar Eymundardóttur „Hornberi“ hafði Boxinu verið pakkað inn og sviðsett þar nokkurs konar gægjusýning með hreindýraívafi. Næsti sýnandi er Margrét H.Blöndal sem tilnefnd var til íslensku sjónlistaverðlaunanna á síðasta ári en stofnað var til þeirra að frumkvæði Listasafnsins á Akureyri.

Listalífið er sérstaklega blómlegt við Kaupvangsstrætið. Í Jónas Viðar Gallery sýnir nú Þorvaldur Þorsteinsson en hann er Akureyringur að uppruna og hóf einmitt myndlistarnám sitt í Myndlistaskólanum. Áhugaverðar myndlistarsýningar hafa verið í Populus Tremula, menningarsmiðju í Listagilinu. Í Deiglunni í Listagilinu sýnir um þessar mundir Pétur Örn Friðriksson verk sem lúta m.a. að ferðalögum og farartækjum.

Brekkugatan státar af tveimur galleríum. Þar er Gallerí DaLí rekið, ásamt vinnuaðstöðu, af tveimur nemendum Myndlistaskólans, þeim Sigurlínu M. Sveinbjörnsdóttur eða Línu, sem nú sýnir í galleríinu í tengslum við útskrift sína, og Dagrúnu Matthíasdóttur. Framtak þeirra endurspeglar þann myndlistaráhuga sem starfsemi skólans hefur í för með sér.

Gallerí + við Brekkugötu 35 hefur verið starfrækt frá 1996 af hjónunum Guðrúnu Pálínu Guðmundsdóttur og Joris Rademaker – af löngun til að skapa „viðbót“ (samanber „+“) í listaflóru bæjarins. Nú er þar sýning Aðalheiðar S. Eysteinsdóttur, sem framlengd hefur verið þrisvar sinnum vegna mikillar aðsóknar. Vel heppnuð sýning Aðalheiðar samanstendur af skúlptúrum og lágmyndum auk blárrar birtu úr lofti og er byggð inn í rýmið. Í sumar verður þarna sýning Guðrúnar Pálínu sem fjallar um sjálfsmynd hennar út frá stjörnukorti. Gallerí +er rekið í sjálfboðavinnu og nýtur lítilla sem engra styrkja og virðist sú vera raunin með ýmis önnur sýningarrými á Akureyri – þau virðast ekki rekin með hagnað að leiðarljósi. Mikilvægt er að styðja við bakið á slíkri hugsjónastarfsemi sem er mikilvægur þáttur í aðdráttarafli bæjarins.

Anna Jóa

Sjö manns lentu í snjóflóðinu í Hlíðarfjalli

Allsbert fólk út um allt

Spencer Tunick er ansi skemmtilegur náungi. Hann fékk lögguna í New York til að æsa sig þegar hann byrjaði að stilla nöktu fólki upp og taka myndir af því, en það mátti ekki vera allsber í NY. En núna má hann sem betur fer allt. Þetta eru flottar myndir og hann sýndi einmitt hér í Listasafninu á Akureyri í fyrra. Um sýninguna sagði: "Verk fárra listamanna hafa vakið meiri athygli á síðastliðnum árum en ljósmyndir bandaríkjamannsins Spencers Tunick af nöktu fólki í þúsundatali í borgum og bæjum um allan heim. Almenningur á jafn ólíkum stöðum og Sviss, Finnlandi, Ástralíu, Brasilíu og Chile hefur svarað kalli listamannsins og þyrpst til að taka þátt í þessum gjörningum hans. Ekki hefur heldur staðið á viðbrögðum: Menn hafa ýmist vænt Tunick um siðleysi og úrkynjun eða lofað verk hans fyrir að ögra siðareglum samtímamenningar okkar og viðteknum skilgreiningum á listsköpun. Með sýningunni, sem ber heitið Bersvæði, gefst landsmönnum tækifæri til að vera með, að minnsta kosti sem áhorfendur, og skoða yfirlit af verkum Tunicks frá 1998-2005. Þetta er stærsta sýning sem haldin hefur verið á verkum listamannsins og eru þau fengin frá I-20 galleríinu í New York og Hale’s safninu í London." Og nú er hann að fara að opna á Listahátíð sýningu í i8 á laugardaginn (12. maí), sama dag og Roni Horn opnar í Hafnarhúsinu og sama dag og fólk getur kosið Vinstri græn um allt land. 

20 þúsund naktar manneskjur í Mexíkóborg

Flott útsýni hjá Jónsa og Ingu á Manhattan

Er þetta ekki annars útsýnið úr íbúð Jóns Ásgeirs og Ingubjargar Pálma? Var ekki Einar Falur í þakíbúðinni þeirra að taka myndir yfir Manhattan og Gramercy Park? Ég hefði líka splæst í þessar tvær hæðir ef ég hefði haft efni á því. En kannski ekki eitt svona miklu í afmælisveisluna mína. Vonandi eru þau með einhverja sem þrífa þessa 650 fermetra því ekki myndi ég nenna að ryksuga og skúra allt. Nóg að skúra stofugólfið hérna á henni Akureyri aðra hvora viku og ryksuga alla stigana. Annars erum við að leita okkur að íbúð til að leigja í Berlín því við vorum að missa herbergið okkar þar í borg. Max leiga er 20.000 á mánuði með hita. Kannski bjartsýni en það þarf ekki að vera svona flott útsýni yfir á Alexanderplatz, Mitte, eða Tiergarten. Við sættum okkur við vegg nágrannana. En ef ég hefði efni á því þá myndi ég kaupa heila hæð, eða bara tvær.

Fjallað um fasteignakaup Jóns Ásgeirs í New York Times

Krúttlegasta álver í heimi

Hér er frábær mynd af krúttlegu "litlu" álveri sem á að rísa í Helguvík, helst sem fyrst. Það er ótrúlega sætt, mengar lítið, sést varla og geltir ekki. Það eru tré allt í kringum það (að vísu eitthvað daufleg) og fólk að ganga, börn að hlaupa og hellingur af fuglum að dást að því. Þetta er frábært. Jón Sig. stoppformaður og Geir H aðalformaður eru grænir af öfund yfir þessu krúttlega álveri sem stóriðjustefnan þeirra á engan þátt í að koma á koppinn. Þetta er næstum fullkominn heimur sem við lifum í.

Hitaveita Suðurnesja og Norðurál undirrita orkusamning vegna álvers í Helguvík

Carsten Höller er flottur

Myndlistarmaðurinn (og íslandsvinurinn) Carsten Höller er lang skemmtilegastur. Þessar rennibrautir eru frábærar og listræn upplifun að taka salíbunu í þeim. Tvær eru í Kunstwerke í Berlín og önnur fer út úr húsinu og aftur inn og það er ansi skemmtilegt að renna sér niður af annarri hæð og enda á jarðhæð í bókasafninu. Mæli eindregið með því að allir sem eru á leið til London komi við í Tate Modern og renni sér nokkrar ferðir. Myndlist getur verið svo skemmtileg.

Listrænar rennibrautir í London